Barbara Ptak – kostiumolożka i scenografka, która w czasie kilkudziesięcioletniej pracy zasłynęła projektami w Polsce i za granicą – będzie bohaterką kolejnej odsłony cyklu Dziś są twoje urodziny. Projektowała do spektakli teatralnych, telewizyjnych i operowych; pracowała przy największych produkcjach filmowych, spośród których aż cztery były nominowane do Oscara! Przez cały kwiecień na Ninatece będą dostępne filmy, w których będzie można podziwiać efekty jej pracy.
W jednej z rozmów Barbara Ptak przyznała: „zawsze miałam zamiar, żeby się jakoś pokazać, żeby pozostał jakiś ślad. I to mój ślad”. W kwietniu, z okazji 91. urodzin kostiumolożki pokażemy pięć filmów ze wspaniałymi strojami jej projektu. Tym samym dowiedziemy, jak potężny ślad pozostawia po sobie w polskiej kinematografii.
W ramach przeglądu Dziś są twoje urodziny proponujemy podróż po rozmaitych miejscach i okresach w historii. Dzięki znakomitym kostiumom Barbary Ptak przeniesiemy się m.in. na dwór Jana III Sobieskiego (Ojciec królowej, reż. Wojciech Solarz, 1979), do domu zamożnego ziemianina z artystycznego Berlina końca XIX wieku (Dagny, reż. Haakom Sandoy, 1976) i Warszawy epoki PRL (Nie lubię poniedziałku, reż. Tadeusz Chmielewski, 1971).
Cykl pozwala przypomnieć i uhonorować artystów, pełniących różne role przy produkcji filmu. W programie znajdują się filmy związane z postaciami różnorodnych twórców filmowych, m.in. reżyserów, aktorów, scenografów czy kompozytorów.
W ramach cyklu Dziś są twoje urodziny | BARBARA PTAK pokażemy:
Dagny, reż. Haakom Sandoy, 1976, 85 min., Polska, Norwegia
Nóż w wodzie, reż. Roman Polański, 1961, 101 min., Polska
Zmory, reż. Wojciech Marczewski, 1978, 100 min., Polska
Nie lubię poniedziałku, reż. Tadeusz Chmielewski, 1971, 98 min., Polska
Ojciec królowej, reż. Wojciech Solarz, 1979, 106 min., Polska
OPISY FILMÓW:
Dagny, reż. Haakom Sandoy, 1976, 85 min., Polska, Norwegia
Polsko-norweski film biograficzny opowiadający tragiczne losy Dagny Juel, pisarki i muzy wielkich artystów takich jak Edward Munch i August Strindberg. Film jest zapisem ostatnich dziewięciu lat życia artystki, która pozostawała w cieniu swojego męża, Stanisława Przybyszewskiego.
Na ekranie – cała plejada gwiazd polskiego i skandynawskiego kina. W kostiumach Barbary Ptak podziwiać możemy m.in. Lise Fieldstad, Pera Oscarssona, Daniela Olbrychskiego, Jerzego Bińczyckiego i Olgierda Łukaszewicza.
Nóż w wodzie, reż. Roman Polański, 1961, 101 min., Polska
Wybitny debiut reżyserski Romana Polańskiego to kameralna opowieść rozgrywająca się w malowniczej mazurskiej scenerii. Reżyser portretuje w niej relację między trójką bohaterów – małżeństwem i napotkanym przez nie młodym autostopowiczem, który wyrusza z nim w rejs jachtem. Bardzo szybko jednak między bohaterami zaczyna dochodzi do napięć i konfliktów. Tym samym stajemy się świadkami coraz ostrzejszej walki o dominację.
Mimo że Barbara Ptak nie została wymieniona w czołówce filmu, to jak sama przyznaje w jednej z rozmów, kostiumy zaprojektowane do Noża w wodzie były minimalistyczne, acz niezwykle oryginalne jak na tamte czasy.
Zmory, reż. Wojciech Marczewski, 1978, 100 min., Polska
Adaptacja powieści inicjacyjnej Emila Zegadłowicza, nagradzana na festiwalach filmowych w kraju i za granicą. Ze względów politycznych wywołała podobne kontrowersje co wydany w latach 30. pierwowzór literacki.
Film jest późnym debiutem kinowym Wojciecha Marczewskiego, który wcześniej realizował projekty telewizyjne (filmy, seriale, spektakle). Jego akcja rozgrywa się w na początku XX wieku. Dziesięcioletni bohater rozpoczyna naukę w gimnazjum, gdzie spotyka się z okrucieństwem ze strony kadry nauczycielskiej. Staje się ona symbolem brutalnego świata dorosłych. To niezwykle osobista opowieść o dojrzewaniu, która – choć ubrana w kostium filmu historycznego – wciąż pozostaje aktualna. W późniejszym filmie Dreszcze Marczewski kontynuuje tematykę znaną ze Zmor.
Nie lubię poniedziałku, reż. Tadeusz Chmielewski, 1971, 98 min., Polska
Komedia omyłek ukazująca absurdy życia codziennego w okresie PRL. Akcja filmu rozgrywa się pewnego poniedziałkowego poranka. Bohaterem jest grupa przypadkowych ludzi m.in. włoski przemysłowiec Francesco Romanelli przyjeżdżający do Polski w sprawach handlowych; policjant, który musi zająć się synkiem podczas służby; delegat pewnej spółdzielni mieszkaniowej poszukujący części zamiennych do kombajnu; a także artysta, który po upojnej nocy poszukuje drogi do domu. Film powstał na podstawie autorskiego scenariuszu Tadeusza Chmielewskiego.
Ojciec królowej, reż. Wojciech Solarz, 1979, 106 min., Polska
Barwna komedia przygodowa na podstawie sztuki słynnego pisarza i scenarzysty Jerzego Stefana Stawińskiego. Zachwycające kostiumy z epoki korespondują ze scenografią wnętrz muzealnych pałacu w Wilanowie i zamku w Pszczynie.
Ojciec królowej to przykład polskiej wersji filmów z gatunku płaszcza i szpady. Akcja rozgrywa się w połowie XVII wieku. Francuski szlachcic, kawaler de Charentes, przybywa z tajną misją na dwór króla Jana III Sobieskiego. Wpada jednak w sidła politycznych dworskich intryg i szaleńczej miłości, którą obdarza jedną z polskich szlachcianek.
Film miał pierwotnie zrealizować Andrzej Munk, który napisał scenariusz na podstawie sztuki Stawińskiego. Ekranizacja nie doszła jednak do skutku z powodu przedwczesnej śmierci reżysera.
